گرایش فزاینده به استفاده از روش های ترکیبی در رساله های دکتری، نگرانی درباره استفاده مناسب از این روش ها در تحقیقات علوم اجتماعی و رفتاری را مطرح ساخته است. این پژوهش توصیفی با هدف بررسی رویکرد، طرح و روش های پژوهش به کار رفته در رساله های دکتری مدیریت آموزشی و آموزش عالی در دهه اخیر (1390-1400) انجام شده است. در راستای پاسخگویی به سؤالات پژوهش، چکیده و فصل سوم 85 رساله دکتری پایان یافته در بازه زمانی فوق بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد نزدیک به سه چهارم (در مجموع 73 درصد) پژوهش ها با هدف ارائه الگو و مدل و 63 درصد آن ها بر مبنای رویکرد ترکیبی اکتشافی متوالی انجام شده اند. همچنین در 60 درصد موارد از طرح نظریه زمینه ای در مرحله کیفی و همبستگی چند متغیری در مرحله کمی پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش ضمن ارائه دلالت های برای تدریس روش های پژوهش کمی، کیفی و ترکیبی در دوره دکتری، لزوم نوآوری در طرح های پژوهش مورد استفاده در رساله های دکتریِ رشته های علوم رفتاری را خاطر نشان می سازد.

هدف از این مقاله تحلیل درآمدهای نفتی و مالیاتی در اقتصاد ایران است. بدین منظور، با استفاده از رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی، یک الگو برای اقتصاد صادرکننده نفت شبیه سازی گردید. در بخش منابع درآمدی دولت، سعی شد تا با وارد کردن درآمدهای نفتی و مالیاتی در مدل، وجود راهکارهای لازم جهت برطرف کردن خلاء های موجود در ساختار نظام مالیاتی مورد بررسی قرار گیرد. تخمین پارامترهای مدل بر اساس روش بیزین و با استفاده از نرم افزار داینر (Dynare) تحت نرم افزار متلب (MATLAB) بر اساس روش مونت کارلو با زنجیره مارکوف در قالب الگوریتم متروپلیس-هستینگز و با استفاده از داده های تعدیل فصلی دوره زمانی 96-1368 انجام گرفت. به منظور تحلیل شوک، دو سناریو طراحی شد. در سناریو اول، فرض شد که دولت درآمد نفتی دارد و تمامی درآمدهای نفتی توسط دولت خرج می شود و دولت اتکایی به درآمد مالیاتی ندارد. در سناریو دوم، فرض می شود که 40 درصد از درآمدهای نفتی دولت به صندوق توسعه تزریق شده و درصدی از آن به عنوان تسهیلات به بخش های تولیدی تخصیص پیدا کرده و دولت با اتکا بیشتر به انواع درآمدهای مالیاتی هزینه های خود را تأمین می کند. نتایج بیانگر این می باشد که شوک مالیاتی و نفتی، یعنی کاهش وابستگی به نفت و اتکا به درآمدهای مالیاتی در کوتاه مدت تأثیر منفی بر متغیرهای کلان اقتصادی دارد اما در بلند مدت، با افزایش درآمدهای مالیاتی میزان تولید و به تبع آن، سرمایه گذاری، مصرف، اشتغال در اقتصاد افزایش یافته است.

به منظور بررسی کارایی روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی در تجزیه پایداری ارقام چغندرقند، تعداد 17 رقم چغندرقند در 13 منطقه و در طی سه سال مورد مقایسه قرار گرفته و صفات عملکرد ریشه و عیار قند اندازه گیری شد. در تجزیه واریانس مرکب آزمایش ها اثر رقم و اثر متقابل رقم × محیط برای هر دو صفت معنی دار بود. ارقام مورد مطالعه با استفاده از روش های ابرهارت و راسل، اکووالانس ریک، واریانس پایداری شوکلا، روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی مقایسه شده و 11 پارامتر پایداری مختلف محاسبه شدند. در مجموع با درنظر گرفتن کلیه روش های تجزیه پایداری، ارقامPP8، Br1 اردبیل و IC1 به عنوان سازگارترین ارقام شناسایی شدند. مقایسه روش های مختلف نشان داد که کارایی روش ابرهارت و راسل برای توجیه اثر متقابل رقم × محیط برای هر دو صفت به مراتب کمتر از IPC1 در روش AMMI است. کارایی IPC1 برای صفت عملکرد ریشه بیش از 5 برابر و برای صفت عیار قند بیش از 6 برابر روش ابرهارت و راسل بود. به علاوه، استفاده از SIPC3 روش AMMI در هر دو صفت، در حدود 50 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل رقم × محیط را توجیه نمود. از طرف دیگر، نمودار دوطرفه مولفه اثر متقابل اول (IPC1) ارقام و مکانها (محیط ها) در برابر میانگین آن ها، کارایی بسیار بالایی در شناسایی الگوهای اثر متقابل رقم × محیط داشت. ضرایب همبستگی رتبه ای بین پارامترهای پایداری نشان داد که در اکثر موارد اطلاعات حاصل از روش AMMI بیشتر از سایر روش های تجزیه پایداری است. همچنین این روش اطلاعات جدیدی به دست می دهد که توسط سایر روش ها قابل شناسایی نیست و روش AMMI و تجزیه واکنش ژنوتیپی، توانایی زیادی در بررسی پایداری ارقام دارد. اما نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از یک مولفه کافی نبوده و حداقل باید دو پارامتر از روش AMMI (برای مثال IPC1 وSIPCf) را در نظر داشت.

زمینه و هدف: باکتری سالمونلا یک پاتوژن روده ای با توزیعی گسترده در سراسر جهان است که شامل تعداد زیادی سروتیپ و میزبان های متعددی می باشد و به عنوان یکی از شایع ترین علل عفونت باکتریایی منتقله از طریق غذا در انسان است. در میان سروتیپ های سالمونلا انتریکا، شیوع عفونت های ناشی از سروتیپ اینفنتیس به طور معناداری افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، بررسی تنوع ژنوتیپ های سویه های سالمونلا انتریکا سروتیپ اینفنتیس در تهران با استفاده از روش ریبوتایپینگ بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی از آذر 1386 الی دی 1389 بر روی سویه های سالمونلا انتریکا سروتیپ اینفنتیس جدا شده از بیمارانی که به چند بیمارستان شهر تهران مراجعه کرده بودند، انجام گردید. پس از شناسایی سویه های سالمونلا با استفاده از روش های استاندارد بیوشمیایی و باکتریولوژیکی در نهایت از روش ریبوتایپینگ جهت تایپینگ مولکولی سویه های سالمونلا انتریکا سروتیپ اینفنتیس استفاده گردید.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که از میان 26 ایزوله متعلق به سروگروه C سالمونلا، 19 ایزوله (73 درصد) متعلق به سالمونلا انتریکا سروتایپ اینفنتیس بود. ایزوله های متعلق یه این سروتیپ مورد بررسی بیشتر مولکولی قرار گرفتند. ریبوتایپینگ توانست ایزوله های متعلق به این گروه را به 9 دسته 1c تا 9c مختلف تقسیم نماید. در این سروگروه بیشترین تعداد سویه (7 مورد) در دسته 1c قرار گرفت.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده وجود ریبوتیپ های مختلف در میان بیماران تحت بررسی بود. بنابراین سویه های سالمونلا انتریکا سروتیپ اینفنتیس در این مطالعه از چندین کلون مختلف تشکیل شده اند. همچنین نتایج نشان داد که روش ریبوتایپینگ قدرت تمایزی مناسبی برای تایپینگ مولکولی سویه های سالمونلا انتریکا سروتیپ اینفنتیس دارد.

بیماری سل یکی از خطرناک ترین بیماری های عفونی در جهان بوده و سالانه منجر به مرگ نزدیک به دو میلیون نفر، به ویژه در کشورهای در حال توسعه می شود. در این میان، سل مقاوم به درمان ]Multidrug resistance tuberculosis (MDR-TB)[ به علت مقاومت سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به دو داروی موثر خط اول درمان سل یعنی ایزونیازید و ریفامپین است که در سطح جهان رو به افزایش است. سویه های MDR-TB عمدتا در نتیجه ی درمان نامناسب و ناکافی بیماران مبتلا به سل پدید آمده اند. ظهور و گسترش این سویه ها مانعی برای کنترل و مدیریت بیماری سل و همچنین تهدیدی برای هدف سازمان بهداشت جهانی مبنی بر حذف این بیماری تا سال 2050 است. مدیریت صحیح MDR-TB بر شناخت زودهنگام این بیماری متکی است. اخیرا روش های تشخیصی فنوتیپی و ژنوتیپی برای شناسایی سریع این سویه ها در بیماران مشکوک به سل ایجاد شده است که برخی از آنها از نظر اقتصادی برای استفاده در کشورهای در حال توسعه نیز مناسب هستند. درمان صحیح بیماران مبتلا به سل مقاوم به دارو در نتیجه ی شناسایی و تشخیص سریع سویه های مقاوم به درمان و تجویز داروی مناسب است. نظارت منظم بر وضعیت بیماران نسبت به عوارض جانبی داروها و همچنین افزایش کیفیت روش های باکتریایی برای شناسایی سویه های مقاوم امری ضروری است. بنابراین در این مطالعه، مکانیسم های عملکرد و همچنین مزایا و محدودیت های ابزارها و روش های تشخیص حساسیت دارویی سل به منظور شناسایی سریع و دقیق مقاومت های دارویی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بررسی شد.

به منظور بررسی پایداری عملکرد ارقام کلزا در شرایط مختلف محیطی، 18 رقم کلزای تیپ زمستانه دو صفردر قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و در هشت مکان از اقلیم سرد و معتدل سرد کشور در طی دو سال زراعی مطالعه شدند. تجزیه واریانس ساده و مرکب تفاوت معنی داری بین ژنوتیپ ها نشان داد. هم چنین طبق نتایج تجزیه مرکب، در اثرات متقابل ژنوتیپ × مکان و نیز مکان × سال نیز تفاوت معنی داری مشاهده شد و در مجموع چهار مولفه اصلی در تغییرات اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط با بیشترین تاثیر (در مجموع 75 درصد) دخالت داشتند. نتایج کلی بررسی عملکرد ارقام در مناطق و سال های مختلف نشان داد ارقام ابونیت، ای.آر.سی-5 و الیت به ترتیب با 3436، 3338 و 3244 کیلوگرم در هکتار بیشترین و ارقام اپرا، اکاپی و لیکورد به ترتیب با 2698، 2816 و 2823 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد را تولید کردند. هم چنین بر اساس بررسی های مربوط به پایداری ارقام و نیز گراف مربوط به بای پلات مولفه اصلی اول و صفت عملکرد، ارقام جرونیمو، مودنا و ساندی با کمترین مقدار مولفه اصلی (نزدیک صفر) پایدارترین پاسخ به محیط های مختلف را داشتند و نیز ابونیت به عنوان رقم ناپایدار و مخصوص نواحی خاص تشخیص داده شد.

در راستای بررسی اثرمتقابل ژنوتیپ × محیط و تعیین الگوهای سازگاری عمومی و خصوصی عملکرد هیبریدهای ذرت دانه ای، از روش امی (تجزیه اثرات اصلی جمع پذیر و اثر متقابل ضرب پذیر) استفاده شد. در این تحقیق 12 هیبرید دیررس و متوسط رس ذرت در 24 محیط شامل دو سال و 12 مکان مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در 2 سال زراعی 1381 و 1382 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. بر اساس نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس های ساده و مرکب تفاوت های معنی داری بین کلیه ژنوتیپ ها مشاهده شد. بر اساس تجزیه امی مشخص شد که اثرات تیمار، مدل، ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بسیار معنی دار هستند و چهار مولفه اول در مجموع بیش از 80% از مجموع مربعات اثر متقابل را بیان نمودند. بر مبنای بای پلات اجزا ژنوتیپ، مکان و محیطی اولین مولفه اصلی اثر متقابل و میانگین های عملکرد ژنوتیپ ها، محیط ها و مکانها و همچنین نتایج تجزیه خوشه ای ارزشهای ژنوتیپی و محیطی نتیجه گیری شد که Sc 76 با دارا بودن کمترین IPC1 پایدارترین واکنش را دارد. گروه بندی ژنوتیپ ها بر اساس آماره های پایداری مدل AMMI4 (SIP4، EV4 و AMGE4) تایید کننده نتیجه فوق بود، تجزیه الگوی واکنش ژنوتیپی بر اساس دو مولفه اول معنی دار مدل، نیز Sc 76 را به عنوان پایدارترین رقم جهت گزینش و یا ورود به برنامه های اصلاحی متمایز کرد. لذا بر مبنای نتایج این پژوهش سینگل کراس های 725 و 726 به ترتیب با عملکردهای 93.11 و 84.11 تن در هکتار و واکنش پایدار در همه محیط ها به عنوان ارقام مناسب پایدار برای توصیه به زارعین و یا ورود به برنامه های اصلاحی معرفی می شوند.

زمینه: فعالیت پمپ MexXY-OprM باعث مقاومت ذاتی به عوامل ضد میکروبی متعدد در سویه های سودوموناس ایروژنزا جدا شده از بیماران می شود. بررسی بیان ژن های کدکننده اجزای پمپ MexXY-OprM نظیر mexX با روش Real time PCR می تواند در انتخاب درمان مناسب آنتی بیوتیکی کمک کند.هدف: مطالعه به منظور مقایسه دو روش ژنوتیپی بیان ژن mexX و فنوتیپی حداقل تراکم بازدارندگی در سویه های بالینی سودوموناس ایروژنزا انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی در سال 1390 در دانشگاه کاتولیک لوین انجام شد. پس از استخراج RNA از 16 سویه بالینی و ساختن cDNA، سطح بیان ژن mexX با روش Real time PCR و کیت mexQ-TesT تعیین شد. طبق دستور کار کیت که مبتنی بر محاسبه آماری تی با حدود اطمینان %95 و P<0.05 است، سطح بیان 5 و بالاتر به عنوان بیش بیان در نظر گرفته شد.یافته ها: از 11 سویه بالینی با افزایش حداقل تراکم بازدارندگی برای آمینوگلیکوزیدها، تنها 7 سویه بیش بیان ژن mexX را نشان دادند. هیچ ارتباط مستقیمی میان مقدار بیان پمپ با مقدار افزایش حداقل تراکم بازدارندگی برای آنتی بیوتیک های مختلف مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به این که نتایج بیان ژن با داده های مقاومت آنتی بیوتیکی در همه موارد همخوانی نشان نداد ، استفاده همزمان از دو روش ژنوتیپی و فنوتیپی توصیه می شود.

سابقه و هدف: بیماری سل به دلیل گسترش مقاومت، به یکی از جدی ترین بیماری ها تبدیل شده است. مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی سل با تعیین تنوع ژنتیکی سویه های مورد گردش در جوامع به منظور برنامه های کنترلی این بیماری اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی مولکولی سل مقاوم به دارو در بین بیماران دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان انجام گرفت. مواد و روش ها: جدایه های حاصل از بیماران مسلول شهر تبریز و کشور جمهوری آذربایجان به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی جدایه ها با روش های بیوشیمیایی به عنوان مجموعه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تشخیص داده شدند و با روش نسبی برای داروهای ایزونیازید، ریفامپسین، استرپتومایسین و اتامبوتول تعیین حساسیت شدند. پس از استخراج DNA، لوکوس های MIRU تکثیر شدند و تعداد تکرارهایشان در مقایسه با سویه استاندارد H37Rv تعیین گردید. تعیین ژنوتیپ بر اساس الگوی تعداد تکرارهای مجموعه لوکوس های 15 گانه مورد مطالعه، با استفاده از سایت مرجع MIRU-VNTRplus انجام گرفت. یافته ها: از مجموع 119 جدایه مورد بررسی، مقاومت حداقل به یک دارو و مقاومت چند دارویی (MDR) به ترتیب در 27. 73 و 6. 72 درصد موارد شناسایی شد. همچنین خانواده های ژنوتیپی شناخته شده شامل Uganda I، Uganda II، LAM، TUR، Delhi/CAS، Bovis، Beijing، NEW-1 و Cameron بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان و الگوی مقاومت دارویی و نیز خانواده های ژنوتیپی در بین مردم تبریز و کشور آذربایجان تفاوت دارند، اما این شاخص ها برای جمهوری آذربایجان نسبت به تبریز متنوع تربودند.

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل مهم بیماریزای انسان است که باعث ایجاد طیف وسیعی از بیماری ها می شود و ونکومایسین از بهترین داروها برای درمان عفونت های ناشی از آن است. استفاده بی رویه از ونکومایسین باعث بوجود آمدن ایزوله های مقاوم می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی احتمال حضور ایزوله های مقاوم به ونکومایسین و تعیین الگوی آنتی بیوتیکی آنها بود.مواد و روش کار: در این پژوهش طی یک سال 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی بیماران جدا سازی شد. تمامی ایزوله ها به کمک تستهای کوآگولاز، کاتالاز، DNase و تخمیر قند مانیتول تعیین هویت شدند و حساسیت ایزوله ها برای 9 آنتی بیوتیک با روش انتشار دیسک در آگار و همچنین حداقل غلظت مهار کننده (MIC) ونکومایسین به روش رقت در آگار مطابق توصیه های موسسه استانداردهای آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای شناسایی ژن مقاومت به ونکومایسین (vanA) استفاده شد.یافته ها: در 100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیماران، محدوده MIC ونکومایسین بین 2-0.125mg/ml بود و کلیه ایزوله ها به ونکومایسین حساس بودند. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد بیشترین میزان مقاومت مربوط به آمپی سیلین (80%) و کمترین میزان مربوط به ونکومایسین (0%) است.نتیجه گیری: خوشبختانه هیچ نمونه مقاوم به ونکومایسین در بین ایزوله ها مشاهده نشد و این دارو هنوز کارایی لازم برای درمان عفونتهای استافیلوکوکوس اورئوس را دارد.